Terschelling is ergens in de Middeleeuw
en ontstaan toen de zandplaat De Schelling samenkwam met de plaat Wexalia (nu Oost Terschelling). Vanaf 1942 behoort Terschelling tot de provincie Friesland.
De watersnoodramp van 1287, de St. Hubertusvloed, heeft het Waddengebied en ook Terschelling ongeveer zijn huidige vorm gegeven. Het plaatsje Hoorn was tot die tijd te voet bereikbaar, maar daarna werd West Terschelling de belangrijkste plaats, omdat daar een havenmogelijkheid kwam. In het westen was de oriëntatie op de zee, in het oosten op de landbouw en de veeteelt. Tot aan de Franse tijd (begin 19de eeuw) was er sprake van twee aparte gedeelten, pas daarna kwam Terschelling onder één bestuur. Er stonden ongeveer 300 huizen.
In 1666 werd Terschelling door de Engelsen geheel platgebrand. In 2016 wordt daar op het eiland uitgebreid bij stilgestaan. Alleen de beroemde vuurtoren De Brandaris is in die tijd overeind gebleven.
Langzamerhand is Terschelling meer bevolkt geraakt, maar pas na de opkomst van het toerisme is het eiland tot volledige ontwikkeling gekomen. Er wonen nu ongeveer 5000 mensen, maar in de zomer komen daar nog zo’n 10.000 mensen bij. Mede omdat er veel op het eiland georganiseerd wordt (het bekendste festijn is Oerol in juni) groeit het aantal toeristen ook in andere perioden., vooral in de weekenden, Ook ’s winters zijn er nog veel restaurants daarom open. Zij die dat willen kunnen op Terschelling zondags naar verschillende kerken.
Ze zeggen wel eens: “Op Terschelling kennen we geen slecht weer, alleen slechte kleding”. In alle jaargetijden is het prachtig om op het eiland te zijn. Als het mooi weer is lokken de 70 kilometer fietspaden of de vele wandelpaden. De brede stranden (totale lengte meer dan 30 kilometer), de uitgestrekte duinen, de geweldige en onoverzienbare vlakten aan de Waddenkant als het laag water is, de moerassen, de weilanden en de bossen, met vogels in alle jaargetijden, vragen om bezocht te worden. Terschelling kent met een paar andere kustplaatsen de meeste zonuren van Nederland. Maar het blijft wel Nederland, dus kunnen ook storm en regen je uitdagen tot het dragen van goede kleding. Menigeen heeft zijn of haar hoofd leeg kunnen maken door tegen de wind in, langs de branding te lopen, om vervolgens een heerlijk kop koffie of een beker chocolademelk te drinken in één van de strandpaviljoens.
Terschelling heeft verschillende dorpen en gehuchten. Met typische eilander architectuur. Het is gezellig winkelen in Midsland en West Terschelling, en eten kun je overal. In het hoogseizoen is een fietsbel op de fietspaden nodig, maar even verder lopen dan de strandopgangen, brengt u naar immense strandvlakten en rust. Het bijzondere van Terschelling (en de andere eilanden) is, dat je vrij in de natuur kunt open. ‘Verboden toegang’ tref je vrijwel nergens aan, behalve waar vogels de rust nodig hebben om te kunnen leven en broeden. Daarom is de beroemde Boschplaat, in het oosten, in de zomer een paar maanden gesloten en alleen bereikbaar aan de strandzijde. Zelfs na drie weken vol activiteiten, kom je nog plaatsen tegen, waar je niet eerder bent geweest.
Natuur en gezelligheid, het is er allemaal. Een ideale plaats om vakantie te vieren.